"Po nitce do kłębka" - chciałoby się powiedzieć, ale w przypadku tej książki tak właśnie było. Gdybym wcześniej nie sięgnęła do tej pozycji i już praktycznie na samym jej początku nie znalazła fragmentu, który mnie zaciekawił, pewnie niewielka szansa zaistniałaby na zapoznanie się z lekturą Sołżenicyna.
Zesłańczo-łagrowa rzeczywistość, ścieranie się różnych postaw obywatelskich okresu komunizmu - a wszystkie ścieżki prowadzą do spotkania pacjentów na tytułowym oddziale chorych na raka, gdzie rozgrywa się akcja powieści, za którą autor otrzymał literacką Nagrodę Nobla.
Wielowątkowa, wielopłaszczyznowa, wielotorowa książka, która zawiera mnóstwo zawoalowanych przemyśleń i mądrych cytatów.
"Ten tylko godzien jest wolności, kto co dzień toczy o nią bój".
"Lekarska zasada głosi: pacjenta nie wolno straszyć, pacjenta trzeba podnosić na duchu".
"Jednym z uciążliwych mankamentów cywilizacji jest monotonia: człowiek w połowie życia powinien odrodzić się i odświeżyć poprzez radykalną zmianę zajęcia".
"Głupi uczy innych, a mądry uczy się sam".
"Litość to poniżające uczucie: poniża i tego, który się lituje, i tego, nad którym się litują".
"Nikt na świecie nie może powiedzieć czegoś raz na zawsze. Życie stanęłoby w miejscu. Nasi potomkowie nie mieliby już nic do powiedzenia!"
"Tak bardzo boimy się śmierci, że unikamy nawet myśli o tych, którzy już zmarli. Nawet nie dbamy o ich groby".
"Znalazłeś - schowaj, zwędziłeś - nie pokazuj".
"Ze wszystkiego na świecie płynie dla człowieka jakiś pożytek, a człowiek musi jedynie wiedzieć, gdzie i czego szukać".
"Gdyby człowiek nie chorował, nie znałby żadnej miary".
"Tak zwane kryształowe życiorysy są czymś równie nieosiągalnym jak prawda absolutna".
"Nie ten więcej żyje, kto dłużej żyje".
"Nie wolno być aż tak logicznym, żeby sądzić wyłącznie po następstwach. Człowiekowi bardziej przystoi sądzić po intencjach".
"Wyobrażamy sobie śmierć jako czerń, ale to nieprawda, śmierć jest biała".
"To nie dobrobyt czyni nas szczęśliwymi, lecz dobroć i sposób widzenia własnego życia. I jedno, i drugie zawsze zależy od nas samych: człowiek zawsze może być szczęśliwy, jeśli tylko tego zechce, i nikt nie jest w stanie mu przeszkodzić".
"Czyż jednak nie jest tak, że najpierw przestajemy lubić zwierzęta, a potem - tracimy serce do ludzi?"
"Któż to jest optymista? To człowiek, który mówi: wszystko idzie źle, wszędzie jest jeszcze gorzej, ale mnie się udało, mnie jest dobrze, I cieszy się tym, co ma. A pesymista? Pesymista powiada: wszystko idzie wspaniale, wszędzie jest dobrze, tylko mnie się nie udało, mnie jest źle. I bezustannie zadręcza się swoją ciężką dolą".
"Łagodne słowo kości łamie, a twarde - gniew wzbudza".
"Żeby nie pękać, nie trzeba kwękać. Kto nie narzeka, ten zdrowia doczeka".
"Lekarz kuruje i grób wykopuje!"
"Gdy człowiek bardzo długo wpatruje się w oczy drugiego człowieka, dostrzega w nich coś, czego nie widać przy przelotnym spojrzeniu, Oczy tracą swą naturalną otoczkę ochronną i ujawniają całą prawdę, nie są w stanie jej ukryć".
"Doznajesz radości, gdy wiesz, że masz rację".
"Im wrażliwszy człowiek, tym trudniej mu zbliżyć się z podobnym sobie".
"Ilu ludzi, tyle dróg".
"Kiedy człowiek wierzy, jest mu lżej..."
"Nosić w sobie talent, jeszcze nie rozkwitły, potężny - to męka i brzemię, ale umierać z nim - bezużytecznym, gasnącym - jest o wiele ciężej niż zwykłemu, przeciętnemu człowiekowi, ciężej niż któremukolwiek".
"Niedojrzała młodość myśli tylko o sobie".
"Kto milczy - ma najwięcej do powiedzenia".
"Najcięższe życie mają wcale nie ci, którzy toną w morzu, harują pod ziemią albo poszukują wody na pustyni. Najcięższe życie ma człowiek, który wychodząc co dzień z domu wali za każdym razem głową o futrynę - bo za niska..."
"Człowiek współczesny jest zupełnie bezradny w obliczu śmierci".
"Tak kurczowo trzymamy się ziemi - a przecież nic nas na niej nie trzyma!"
"Wola - to ratunek, wola - to wszystko!"
"Jeśli przed dziesiątki lat nie wolno mówić prawdy - zasklepiają się ludzkie mózgi i trudniej zrozumieć rodaka niż Marsjanina".
"Gdzie szczęście gości, tam pełno zazdrości".
"Mieć oczy - nie znaczy widzieć".
"Ciężkie życie wyostrza jednak spojrzenie".
"Czy człowiek naprawdę ma taką naturę, że nie może przestać się dziwić?"
"Dlaczego jesteśmy tacy obojętni i spokojni, dopóki nie rąbnie nas samych i naszych najbliższych? Dlaczego człowiek ma taką naturę?"
"Nigdy nie pędź przed siebie na oślep, rozejrzyj się wokół siebie!"
"Jak łatwo jest rozbudzić w człowieku pragnienia i jak trudno je potem zaspokoić".
"Bez ojczyzny ich wolność nie miała sensu. I nagłe uwolnienie byłoby dla nich straszniejsze niż niewola".
"Ptak nie może żyć bez gniazda, kobieta bez pościeli".
"Wybucha człowiek w życiu innego człowieka jak pocisk".
"Wiele lat trzeba krążyć po świecie, zanim się zrozumie, że - Bóg prowadzi".
